หนังสือให้ภาพรวมของ quantum gravity แบบเบา ๆ สบาย ๆ แต่ก็ไม่ง่ายจนเกินไปจนสูญเสียความลุ่มลึก หลังจากอ่านงานของเขาสองเล่ม เราว่า Carlo Rovelli มีวิธีพูดประโยคธรรมดา ๆ แต่โดน และการตีความหลายแห่งทำให้คนอ่านที่แม้พอคุ้นเนื้อหาประมาณหนึ่งแล้ว ยังว้าวได้
ตัวอย่างตอนพูดถึงสัมพัทธภาพพิเศษว่าบอกถึงการมีอยู่ของ intermediate zone หรือส่วนของปัจจุบันที่ถูกขยาย (expanded present) อันเป็นส่วนที่ไม่ใช่ทั้งอดีตและไม่ใช่อนาคต สำหรับคนที่รู้จักโครงสร้างของ spacetime มันก็ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่การพูดถึงในลักษณะนี้ และจินตนาการร่วมว่าคุณกำลังเผชิญหน้ากับมันเป็นครั้งแรก เข้าท่านะ ดูมีเสน่ห์กว่าเริ่มจาก Lorentz transformation Quantum gravity ต้องการศึกษาสมบัติควอนตัมของ space กับ time (เพื่อป้องกันความสับสน ... ขณะที่ string theory พยายาม unify สนามทั้งหมดเข้าด้วยกัน) ผู้เขียนบอกว่าวิธีที่ดีที่สุดสำหรับพูดถึงจุดเริ่มของเรื่องนี้ให้นับตั้งแต่ Leucippus ไปเปิดโรงเรียนใน Abdera และมีศิษย์ชื่อ Democritus ผู้ให้เหตุผลอันงดงาม (logically) ว่าด้วยการมีอยู่ของอะตอม (ถ้านับสายสกูล Leucippus เป็นศิษย์ของ Zeno เป็นศิษย์ของ Parmenides ซึ่งสองคนหลังจะหนักไปทางปัญหาอภิปรัชญา การเคลื่อนที่เป็นมายา ว่าไป) แล้วกระโดดมายังมโนทัศน์ของนิวตันที่แบ่งแยกธรรมชาติออกเป็น อวกาศ เวลา อนุภาค ก่อนที่ฟาราเดย์จะแยกสนามออกมาจากอนุภาคอีกที ก่อนจะถูกไอน์สไตน์ผนวกอวกาศกับกาลเข้าด้วยกัน แล้วสิบปีให้หลัง เขาก็ผนวกสนามเข้าไปอีกจนเหลือเพียง covariant fields กับอนุภาค สำหรับ quantum gravity ก็คือความพยายามรวม spacetime กับ quantum fields หลังจากเราผ่านยุคสมัยของกลศาสตร์ควอนตัม
การเล่า concept เหล่านี้เชิง chronology ถือว่าโอเคเลยฮะ ความพยายามอธิบายว่า space คือ spin network ที node เป็น elementary grain และ link บรรยาย proximity relation ถึงแม้จะจำเข้าใจยาก แต่ก็น่าตื่นเต้น สำหรับความพยายามอธิบายการมีตัวตนและการไม่มีตัวตนของตัวแปรเวลา เราประทับใจ ... Time is an effect of our overlooking of the physical microstates of things. Time is information we don't have. Time is our ignorance. ดูเหมือนเล่นลิ้น แต่ไม่ใช่