เป็นนิยายขนาดสั้น ของ Stephen King แค่สองหมื่นกว่าคำ Wes ครูสอนวรรณคดีอเมริกันสั่งซื้อคินเดิ้ลจากแอมะซอนเพราะอยากเป็นคุณครูแบบ New School และหวังจะใช้มันส่งสัญญาณบอกความเป็น New School กับแฟนสาวที่เพิ่งแยกกันว่า เขาเปลี่ยนได้นะ วันรุ่งขึ้น คินเดิ้ลที่ได้รับกลับเป็นคินเดิ้ลสีชมพู (แอมะซอนมีโมเดลนี้ด้วยเหรอ) ที่มีฟังก์ชั่นพิเศษอยู่ระหว่างทดลองใช้งาน ฟังก์ชั่น Ur คุณสามารถใช้มันเสิร์ชหาผลงานของนักเขียนจากเอกภพขนานอื่นได้! ลำพังโครงอันนี้ของคิง เราก็ยอมแล้ว ถ้าคุณสามารถอ่านงานของ Hemingway ที่ไม่มีในเอกภพนี้ อย่าง Cortland's Dogs ด้วยว่า Hemingway ในเอกภพอื่นอาจอายุยืนยาวกว่า 61 ปี คุณจะขโมยมันเอามาส่งสำนักพิมพ์แล้วอ้างว่าเป็นงานของคุณไหม นี่เป็นเพียงแง่มุมเล็ก ๆ ที่คิงทิ้งไว้ให้ Wes ตอบปฏิเสธว่า ไม่, Ur ยังมีอีกหลายฟังก์ชั่นย่อย อาทิ สามารถเปิดดูอาร์ไค้ฟ์เดอะนิวยอร์กไทมส์จากเอกภพขนานทั้งหมด บางเอกภพ ฮิลลารี คลินตันเป็นประธานาธิบดีคนที่ 44 และฟังก์ชั่นย่อยที่ต้องซื้อในราคาแพงที่สุดคือ หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นในอนาคต ถึงตรงนี้นึกถึงหนังสือพิมพ์ของเจี๊ยบ สัญญา คุณากร ในหนังของออกไซด์ แปง เมื่อ 18 ปีก่อน ท้าฟ้าลิขิต ถ้าข่าวในนั้นบอกว่า แฟนสาวของคุณจะประสบอุบัติเหตุ ตาย คุณจะทำไง (ถ้าหลวงพ่อสุภักดิ์ของแปงเป็นตัวละครหนึ่งในนิยายของคิง อาจพูดว่า กรรมเก่านะโยม) Wes ต้องหาทางช่วยอยู่แล้ว และผลสืบเนื่องที่ตามมาจากความพยายามของ Wes คือ ตำรวจพาราด็อกซ์ในชุดโค้ทสีเหลือง (แน่นอน ไม่ใช่คน และเชื่อมโยงกับชุด The Dark Tower) เข้ามาสอบปากคำว่าทำอะไรลงไป ไม่ควรเปลี่ยนอนาคตรู้มั้ย บลา บลา บลา The Internet did not predict the future; only the pink Kindle did that. คิงเขียนเรื่องนี้สำหรับแอมะซอนคินเดิ้ลซึ่งเปิดให้เริ่มดาวโหลดปี 2009 โดยเฉพาะ และพูดถึงในบทสัมภาษณ์ของ The Wall Street Journal ว่า ใช้เวลาเขียน 3 วัน