สิ่งแรกที่ประทับใจในหนังเรื่องนี้คือ ถ่ายภาพสวยมาก เป็นความสวยงามและความเรียบง่ายที่แฝงไว้ด้วยอารมณ์ระทึกตลอดจนจบเรื่อง พี่น้องอีวานกับอังเดรเติบโตโดยมีแม่และยายเป็นคนเลี้ยงดู จนกระทั่งวันหนึ่ง อีวานอายุได้ 12 ขวบ พ่อของพวกเขาก็กลับมา พ่อลูกที่แทบไม่รู้จักกันชวนกันออกเดินทางท่องเที่ยวเพื่อทำความคุ้นเคย คำถามว่าพ่อกลับมาทำไมซึ่งอยู่ในใจของเด็ก ๆ เป็นเสมือนกำแพงที่กีดกั้นและบิดเบือนข้อมูลข่าวสารที่ทั้งสองฝ่ายส่งถึงกัน อีวานดูไม่พอใจจนกว่าจะพบคำตอบ ตรงข้ามกับอังเดรผู้พี่ โตกว่า ยอมรับสภาพและเงื่อนไขเป็นไป เห็นแสดงให้เห็นความแสบทั้งพ่อ ทั้งลูกฮะ วิธีการเล่าเรื่องกระตุ้นให้คนดูลุ้น (อย่างระทึก) ว่าสุดท้ายจะลงเอยอย่างไร