ที่หามาอ่านก็เพราะหนัง เอาเข้าจริง กลายเป็นว่าดองทั้งหนังและหนังสือมาพักใหญ่ ๆ ถึงตอนนี้หนังก็ยังไม่ได้ดู แต่เผลออ่านหนังสือเข้าหน่อย ผลคือถูกลากไปจนจบ เพราะสั้น เราว่าบางคนอาจใช้เวลาดูหนังนานกว่าใช้เวลาอ่านนิยายขนาดสั้นเรื่องนี้ก็เป็นได้ พล็อตที่เข้าหูตอนแรกคือ เป็นเรื่องของเพื่อนซี้หญิงสองคนที่ตกหลุมรักลูกชายของแต่ละคน ตั้งแต่ตอนยังเป็นเด็กมัธยมวัยละอ่อน มีความสัมพันธ์สืบเนื่องมาจนโต ลูกแต่งงานและมีลูกแล้วนั่นแหละถึงได้เลิก แม่ ๆ เป็นฝ่ายบอกเลิกนะ ตอนตัดสินใจซื้อ ดูจากที่คนอ่านรีวิวในแอมะซอน เห็นตรงกันถึงพล็อตมีพลัง แต่น้ำเสียงส่วนหนึ่งบอกว่าสไตล์ที่ Lessing ใช้นั้นไม่กระชากอารมณ์ พออ่านจบ เราเห็นด้วยนะ แต่ก็เห็นว่าการไม่กระชากอารมณ์ดังกล่าวเป็นจุดแข็ง ในเรื่องนี้ Lessing ทำตัวเป็นผู้เล่าที่แยกตัวเองออกห่างจากเรื่องเล่า จึงเป็นการเล่าที่ค่อนข้างเฉยและเย็นชา ไม่มีการตัดสินทางจริยธรรม คุณไม่มีทางรู้ว่าเธอสร้างตัวละครแม่ ๆ ลูก ๆ เมีย ๆ หลาน ๆ ขึ้นมาเพื่อถากถางเย้ยหยันหรือสร้างความชอบธรรมให้พฤติกรรมเหล่านั้น การเปิดกว้างให้ผู้อ่านเลือกข้าง (ไม่ว่าเราเชียร์ข้างไหน หรือไม่เชียร์ใคร) ในแบบที่ลบน้ำเสียงของผู้เขียนออกนี้ เราว่ามีพลังในอีกมิตินะ เป็นมิติที่คนอ่านไม่ถูกเฆี่ยน ไม่ถูกบีบคั้น แต่ก็ตายเหมือนกัน