ตอนที่ 1 ลังกาหน้าเข่าคู้สามรอบครึ่ง
ประเทศญี่ปุ่นออกจะกว้างใหญ่ มีเด็กมัธยมต้นมากมาย แต่เด็กมัธยมต้นที่กำลังกลุ่มใจเรื่อง "ทำลังกาสามรอบครึ่ง" คงมีแต่เขาคนเดียวกระมัง
ตอนที่ 2 สวอนไดฟ์
"จ้ะ รีบ ๆ แพ้แล้วกลับมาเร็ว ๆ นะ"
ตอนที่ 3 SS สเปเชียล '99
ทุกครั้งที่คว้าชัยชนะ โยอิจิมักต้องอยู่คนเดียว
"ยังมีคนบ้าบิ่นอีกคนหรือเนี่ย"
ตอนที่ 4 มังกรคอนกรีต
เอโค่ใน Confessions of a Young Novelist บอกว่า ฟังก์ชั่นในเชิงญาณวิทยา (epistemological function) ของข้อความในนิยายคือ มันเป็นประหนึ่งกระดาษลิตมัสสำหรับทดสอบภาวะที่ไม่อาจหักล้างว่าเป็นเท็จได้ของความจริง ในเกมการแข่งขันกระโดดน้ำที่เพื่อนทั้งสาม โทโมะกิ โยอิจิ และชิบุกิ ต้องขับเคี่ยวกันเพื่อชัยชนะและเป้าหมายของตัวเอง ขณะเดียวกันก็เอาใจเชียร์และช่วยเหลือให้กำลังใจเพื่อนเต็มที่ด้วย แม้นายพิงกี้ที่ไม่เชิงว่าเป็นเพื่อนยังมีตอนแสดงสปิริต ถ้าคุณได้ยินเรื่องนี้ผ่านเพื่อนเล่าถึงเพื่อนของเพื่อนให้ฟัง คุณอาจตั้งคำถาม หรือเมื่อเวลาผ่านไป คุณอาจได้ข้อมูลใหม่ พบข้อโต้แย้ง แต่สำหรับนิยาย ความจริงมันจบและเบ็ดเสร็จอยู่แค่นั้น ไม่มีส่วนไหนของบททำให้เราสงสัยเป็นอื่น พอเรายอมรับว่าใช่ เป็นไปได้ เราก็ตกอยู่ในโลกที่ถูกสร้างให้มีมิตรภาพใสซื่อสมบูรณ์แบบ ... อินฮะ นี่เป็นเรื่องหนึ่งที่ผมอ่านแล้วอิน ถูกตัวละครและเรื่องราวเขย่าหวั่นไหวไปหลายหน ตัวเอกทั้ง 3 มีเสน่ห์ และปมปัญหาของพวกเขาชวนติดตาม อ่านเพลินเหลือเกิน