เจ็บปวดจริง ๆ กับหนังเรื่องนี้ รู้สึกได้ถึงการจำลองของหัวใจที่แตกสลาย
เริ่มจากคดีฆาตกรรมซึ่งคนร้ายหลบหนี ตำราจยังตามจับไม่ได้ จากนั้นหนังก็แยกเป็น 3 เส้นที่อิสระจากกัน เส้นแรกเกิดขึ้นที่โตเกียวเมื่อเกย์หนุ่มเจอชายหนุ่มแปลกหน้าในซาวน่าแล้วพากลับบ้าน เส้นที่สองอยู่ชิบะ เป็นเรื่องของพ่อไปรับลูกสาวที่ขายตัวจนพังทั้งกายและใจจากโตเกียวกลับบ้าน แล้วลูกสาวก็ดูเหมือนจะตกหลุมรักกับชายหนุ่มลูกจ้างชั่วคราวที่ไม่มีใครรู้ที่มาที่ไป เส้นที่สามเกิดขึ้นในโอกินาว่า หญิงสาวพบชายหนุ่มแปลกหน้าบนเกาะร้าง เป็นชายหนุ่มที่ขอร้องกับหล่อนว่าอย่าพูดถึงเขากับใคร จุดเชื่อมของทั้ง 3 เส้นคือความเชื่อใจและความไม่เชื่อใจเมื่อเราเข้าไปข้องเกี่ยวกับคนแปลกหน้าที่ (แน่นอนว่า) น่าสนใจ เพราะชายหนุ่มแปลกหน้าทั้งสาม อาจมีคนหนึ่งเป็นฆาตกรที่ตำรวจยังจับไม่ได้ก็ได้ ในชีวิตจริงเรามีข้อมูลเกี่ยวกับคนอื่นหรือคนรอบข้างอยู่น้อย แต่บางคนจึงเลือกที่จะเชื่อใจ เพราะลักษณะบางอย่าง และความเชื่อใจอาจเป็นอันตรายก็ได้ ขณะที่บางคนเลือกที่จะไม่เชื่อใจ จากข้อมูลที่มีอยู่เท่า ๆ กัน (หรือเมื่อได้รับข้อมูลใหม่ ... ซึ่งก็ยังน้อยนิดอยู่ดี) แล้วความไม่เชื่อใจก็ทำให้เกิดการสูญเสียและเจ็บปวด ... บทหนังใช้เรื่องทั้ง 3 เส้นสะท้อนประเด็นนี้ได้เฉียบขาดฮะ
เนื่องจากตอนดู ดูแบบไม่รู้ข้อมูลอะไร พอเห็นการเดินเรื่องที่มีลีลาไม่ธรรมดา ก็ลอง google ... พบ มาจากนิยายของ Shuichi Yoshida เห็นชื่อแล้วเหมือนเห็นแสงสว่าง ... ใช่ ถ้าเป็นคนนี้เราไม่แปลกใจในความคมของงานเขาเลย (คุณที่เคยอ่าน Parade กับ Villain น่าจะเห็นด้วย)
Satoshi Tsumabuki เก่ง ดูแล้วเชื่อ